ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
Page 335 ਅਥ ਮੈਨਪ੍ਰਭਾ ਕ੍ਰਿਸਨ ਜੀ ਪਾਸ ਫਿਰ ਆਈ ॥ अथ मैनप्रभा क्रिसन जी पास फिर आई ॥ ਦੂਤੀ ਬਾਚ ਕਾਨ੍ਹ ਜੂ ਸੋ ॥ दूती बाच कान्ह जू सो ॥ ਸਵੈਯਾ ॥ सवैया ॥ ਯੌ ਜਬ ਤਾਹਿ ਸੁਨੀ ਬਤੀਯਾ; ਉਠ ਕੈ ਸੋਊ ਨੰਦ ਲਲਾ ਪਹਿ ਆਈ ॥ यौ जब ताहि सुनी बतीया; उठ कै सोऊ नंद लला पहि आई ॥ ਆਇ ਕੈ ਐਸੇ ਕਹਿਯੋ ਹਰਿ ਪੈ; ਹਰਿ ਜੂ ! ਨਹਿ ਮਾਨਤ ਮੂੜ ਮਨਾਈ ॥ आइ कै ऐसे कहियो हरि पै; हरि जू ! नहि मानत मूड़ मनाई ॥ ਕੈ ਤਜਿ ਵਾਹਿ ਰਚੌ ਇਨ ਸੋ ਨਹੀ; ਆਪ ਹੂੰ ਜਾਇ ਕੈ ਲਿਆਉ ਮਨਾਈ ॥ कै तजि वाहि रचौ इन सो नही; आप हूं जाइ कै लिआउ मनाई ॥ ਯੌ ਸੁਨਿ ਬਾਤ ਚਲਿਯੋ ਤਹ ਕੋ; ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਹਰਿ ਆਪ ਹੀ ਧਾਈ ॥੭੨੮॥ यौ सुनि बात चलियो तह को; कबि स्याम कहै हरि आप ही धाई ॥७२८॥ ਅਉਰ ਨ ਗ੍ਵਾਰਿਨਿ ਕੋਊ ਪਠੀ; ਚਲਿ ਕੈ ਹਰਿ ਜੂ ਤਬ ਆਪ ਹੀ ਆਯੋ ॥ अउर न ग्वारिनि कोऊ पठी; चलि कै हरि जू तब आप ही आयो ॥ ਤਾਹੀ ਕੋ ਰੂਪ ਨਿਹਾਰਤ ਹੀ; ਬ੍ਰਿਖਭਾਨ ਸੁਤਾ ਮਨ ਮੈ ਸੁਖ ਪਾਯੋ ॥ ताही को रूप निहारत ही; ब्रिखभान सुता मन मै सुख पायो ॥ ਪਾਇ ਘਨੋ ਸੁਖ ਪੈ ਮਨ ਮੈ; ਅਤਿ ਊਪਰਿ ਮਾਨ ਸੋ ਬੋਲ ਸੁਨਾਯੋ ॥ पाइ घनो सुख पै मन मै; अति ऊपरि मान सो बोल सुनायो ॥ ਚੰਦ੍ਰਭਗਾ ਹੂੰ ਸੋ ਕੇਲ ਕਰੋ; ਇਹ ਠਉਰ ਕਹਾ ਤਜਿ ਲਾਜਹਿ ਆਯੋ? ॥੭੨੯॥ चंद्रभगा हूं सो केल करो; इह ठउर कहा तजि लाजहि आयो? ॥७२९॥ ਰਾਧੇ ਬਾਚ ਕਾਨ੍ਹ ਜੂ ਸੋ ॥ राधे बाच कान्ह जू सो ॥ ਸਵੈਯਾ ॥ सवैया ॥ ਰਾਸਹਿ ਕਿਉ ਤਜਿ ਚੰਦ੍ਰਭਗਾ; ਚਲਿ ਕੈ ਹਮਰੇ ਪਹਿ ਕਿਉ ਕਹਿਯੋ ਆਯੋ? ॥ रासहि किउ तजि चंद्रभगा; चलि कै हमरे पहि किउ कहियो आयो? ॥ ਕਿਉ ਇਹ ਗ੍ਵਾਰਨਿ ਕੀ ਸਿਖ ਮਾਨ ਕੈ? ਆਪਨ ਹੀ ਉਠ ਕੈ ਸਖੀ ਧਾਯੋ ॥ किउ इह ग्वारनि की सिख मान कै? आपन ही उठ कै सखी धायो ॥ ਜਾਨਤ ਥੀ ਕਿ ਬਡੋ ਠਗੁ ਹੈ ਇਹ; ਬਾਤਨ ਤੇ ਅਬ ਹੀ ਲਖਿ ਪਾਯੋ ॥ जानत थी कि बडो ठगु है इह; बातन ते अब ही लखि पायो ॥ ਕਿਉ ਹਮਰੇ ਪਹਿ ਆਏ? ਕਹਿਯੋ; ਹਮ ਤੋ ਤੁਮ ਕੋ ਨਹੀ ਬੋਲਿ ਪਠਾਯੋ ॥੭੩੦॥ किउ हमरे पहि आए? कहियो; हम तो तुम को नही बोलि पठायो ॥७३०॥ ਕਾਨ੍ਹ ਜੂ ਬਾਚ ਰਾਧੇ ਸੋ ॥ कान्ह जू बाच राधे सो ॥ ਸਵੈਯਾ ॥ सवैया ॥ ਯੌ ਸੁਨਿ ਉਤਰ ਦੇਤ ਭਯੋ; ਨਹਿ ਰੀ ! ਤੁਹਿ ਗ੍ਵਾਰਨਿ ਬੋਲ ਪਠਾਯੋ ॥ यौ सुनि उतर देत भयो; नहि री ! तुहि ग्वारनि बोल पठायो ॥ ਨੈਨਨ ਕੇ ਕਰਿ ਭਾਵ ਘਨੇ; ਸਰ ਸੋ ਹਮਰੋ ਮਨੂਆ ਮ੍ਰਿਗ ਘਾਯੋ ॥ नैनन के करि भाव घने; सर सो हमरो मनूआ म्रिग घायो ॥ ਤਾ ਬਿਰਹਾਗਨਿ ਸੋ ਸੁਨੀਯੈ; ਬਲਿ ਅੰਗ ਜਰਿਯੋ ਸੁ, ਗਯੋ ਨ ਬਚਾਯੋ ॥ ता बिरहागनि सो सुनीयै; बलि अंग जरियो सु, गयो न बचायो ॥ ਤੇਰੇ ਬੁਲਾਯੋ ਨ ਆਯੋ ਹੋ ਰੀ ! ਤਿਹ ਠਉਰ ਜਰੇ ਕਹੁ ਸੇਕਿਨਿ ਆਯੋ ॥੭੩੧॥ तेरे बुलायो न आयो हो री ! तिह ठउर जरे कहु सेकिनि आयो ॥७३१॥ ਰਾਧੇ ਬਾਚ ਕਾਨ੍ਹ ਸੋ ॥ राधे बाच कान्ह सो ॥ ਸਵੈਯਾ ॥ सवैया ॥ ਸੰਗ ਫਿਰੀ ਤੁਮਰੇ ਹਰਿ ! ਖੇਲਤ; ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੇ ਕਬਿ ਆਨੰਦ ਭੀਨੀ ॥ संग फिरी तुमरे हरि ! खेलत; स्याम कहे कबि आनंद भीनी ॥ ਲੋਗਨ ਕੋ ਉਪਹਾਸ ਸਹਿਯੋ; ਤੁਹਿ ਮੂਰਤਿ ਚੀਨ ਕੈ ਅਉਰ ਨ ਚੀਨੀ ॥ लोगन को उपहास सहियो; तुहि मूरति चीन कै अउर न चीनी ॥ ਹੇਤ ਕਰਿਯੋ ਅਤਿ ਹੀ ਤੁਮ ਸੋ; ਤੁਮ ਹੂੰ ਤਜਿ ਹੇਤ ਦਸਾ ਇਹ ਕੀਨੀ ॥ हेत करियो अति ही तुम सो; तुम हूं तजि हेत दसा इह कीनी ॥ ਪ੍ਰੀਤਿ ਕਰੀ ਸੰਗ ਅਉਰ ਤ੍ਰੀਯਾ; ਕਹਿ ਸਾਸ ਲਯੋ ਅਖੀਯਾ ਭਰ ਲੀਨੀ ॥੭੩੨॥ प्रीति करी संग अउर त्रीया; कहि सास लयो अखीया भर लीनी ॥७३२॥ ਕਾਨ੍ਹ ਜੂ ਬਾਚ ॥ कान्ह जू बाच ॥ ਸਵੈਯਾ ॥ सवैया ॥ ਮੇਰੋ ਘਨੋ ਹਿਤ ਹੈ ਤੁਮ ਸੋ ਸਖੀ ! ਅਉਰ ਕਿਸੀ ਨਹਿ ਗ੍ਵਾਰਨਿ ਮਾਹੀ ॥ मेरो घनो हित है तुम सो सखी ! अउर किसी नहि ग्वारनि माही ॥ ਤੇਰੇ ਖਰੇ ਤੁਹਿ ਦੇਖਤ ਹੋ; ਬਿਨ ਤ੍ਵੈ ਤੁਹਿ ਮੂਰਤਿ ਕੀ ਪਰਛਾਹੀ ॥ तेरे खरे तुहि देखत हो; बिन त्वै तुहि मूरति की परछाही ॥ ਯੌ ਕਹਿ ਕਾਨ੍ਹ ਗਹੀ ਬਹੀਯਾ; ਚਲੀਯੈ ਹਮ ਸੋ ਬਨ ਮੈ ਸੁਖ ਪਾਹੀ ॥ यौ कहि कान्ह गही बहीया; चलीयै हम सो बन मै सुख पाही ॥ ਹ ਹਾ ! ਚਲੁ ਮੇਰੀ ਸਹੁੰ ਮੇਰੀ ਸਹੁੰ ਮੇਰੀ ਸਹੁੰ; ਤੇਰੀ ਸਹੁੰ ਤੇਰੀ ਸਹੁੰ, ਨਾਹੀ ਜੂ ਨਾਹੀ ॥੭੩੩॥ ह हा ! चलु मेरी सहुं मेरी सहुं मेरी सहुं; तेरी सहुं तेरी सहुं, नाही जू नाही ॥७३३॥ ਯੌ ਕਹਿ ਕਾਨ੍ਹ ਗਹੀ ਬਿਹੀਯਾ; ਤਿਹੂ ਲੋਗਨ ਕੋ ਭੁਗੀਯਾ ਰਸ ਜੋ ਹੈ ॥ यौ कहि कान्ह गही बिहीया; तिहू लोगन को भुगीया रस जो है ॥ ਕੇਹਰਿ ਸੀ ਜਿਹ ਕੀ ਕਟਿ ਹੈ; ਜਿਹ ਆਨਨ ਪੈ ਸਸਿ ਕੋਟਿਕ ਕੋ ਹੈ ॥ केहरि सी जिह की कटि है; जिह आनन पै ससि कोटिक को है ॥ |
Dasam Granth |