ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
Page 344 ਅਥ ਮਥੁਰਾ ਮੈ ਹਰਿ ਕੋ ਆਗਮ ॥ अथ मथुरा मै हरि को आगम ॥ ਸਵੈਯਾ ॥ सवैया ॥ ਸੁਨਿ ਕੈ ਬਤੀਯਾ ਸੰਗਿ ਗ੍ਵਾਰਨ ਲੈ; ਬ੍ਰਿਜਰਾਜ ਚਲਿਯੋ ਮਥੁਰਾ ਕੋ ਤਬੈ ॥ सुनि कै बतीया संगि ग्वारन लै; ब्रिजराज चलियो मथुरा को तबै ॥ ਬਕਰੇ ਅਤਿ ਲੈ ਪੁਨਿ ਛੀਰ ਘਨੋ; ਧਰ ਕੈ ਮੁਸਲੀਧਰ ਸ੍ਯਾਮ ਅਗੈ ॥ बकरे अति लै पुनि छीर घनो; धर कै मुसलीधर स्याम अगै ॥ ਤਿਹ ਦੇਖਤ ਹੀ ਸੁਖ ਹੋਤ ਘਨੋ; ਤਨ ਕੋ ਜਿਹ ਦੇਖਤ ਪਾਪ ਭਗੈ ॥ तिह देखत ही सुख होत घनो; तन को जिह देखत पाप भगै ॥ ਮਨੋ ਗ੍ਵਾਰਨ ਕੋ ਬਨ ਸੁੰਦਰ ਮੈ; ਸਮ ਕੇਹਰਿ ਕੀ ਜਦੁਰਾਇ ਲਗੈ ॥੭੯੨॥ मनो ग्वारन को बन सुंदर मै; सम केहरि की जदुराइ लगै ॥७९२॥ ਦੋਹਰਾ ॥ दोहरा ॥ ਮਥੁਰਾ ਹਰਿ ਕੇ ਜਾਨ ਕੀ; ਸੁਨੀ ਜਸੋਧਾ ਬਾਤ ॥ मथुरा हरि के जान की; सुनी जसोधा बात ॥ ਤਬੈ ਲਗੀ ਰੋਦਨ ਕਰਨ; ਭੂਲਿ ਗਈ ਸੁਧ ਸਾਤ ॥੭੯੩॥ तबै लगी रोदन करन; भूलि गई सुध सात ॥७९३॥ ਸਵੈਯਾ ॥ सवैया ॥ ਰੋਵਨ ਲਾਗ ਜਬੈ ਜਸੁਧਾ; ਅਪੁਨੇ ਮੁਖਿ ਤੇ ਇਹ ਭਾਂਤਿ ਸੋ ਭਾਖੈ ॥ रोवन लाग जबै जसुधा; अपुने मुखि ते इह भांति सो भाखै ॥ ਕੋ ਹੈ ਹਿਤੂ ਹਮਰੋ ਬ੍ਰਿਜ ਮੈ? ਚਲਤੇ ਹਰਿ ਕੋ ਬ੍ਰਿਜ ਮੈ ਫਿਰਿ ਰਾਖੈ ॥ को है हितू हमरो ब्रिज मै? चलते हरि को ब्रिज मै फिरि राखै ॥ ਐਸੋ ਕੋ ਢੀਠ ਕਰੈ ਜੀਯ ਮੋ; ਨ੍ਰਿਪ ਸਾਮੁਹਿ ਜਾ ਬਤੀਯਾ ਇਹ ਭਾਖੈ ॥ ऐसो को ढीठ करै जीय मो; न्रिप सामुहि जा बतीया इह भाखै ॥ ਸੋਕ ਭਰੀ ਮੁਰਝਾਇ ਗਿਰੀ; ਧਰਨੀ ਪਰ ਸੋ ਬਤੀਯਾ ਨਹਿ ਭਾਖੈ ॥੭੯੪॥ सोक भरी मुरझाइ गिरी; धरनी पर सो बतीया नहि भाखै ॥७९४॥ ਬਾਰਹ ਮਾਸ ਰਖਿਯੋ ਉਦਰੈ ਮਹਿ; ਤੇਰਹਿ ਮਾਸ ਭਏ ਜੋਊ ਜਈਯਾ ॥ बारह मास रखियो उदरै महि; तेरहि मास भए जोऊ जईया ॥ ਪਾਲਿ ਬਡੋ ਜੁ ਕਰਿਯੋ ਤਬ ਹੀ; ਹਰਿ ਕੋ ਸੁਨਿ ਮੈ ਮੁਸਲੀਧਰ ਭਯਾ ॥ पालि बडो जु करियो तब ही; हरि को सुनि मै मुसलीधर भया ॥ ਤਾਹੀ ਕੇ ਕਾਜ ਕਿਧੌ ਨ੍ਰਿਪ ਵਾ; ਬਸੁਦੇਵ ਕੋ ਕੈ ਸੁਤ ਬੋਲਿ ਪਠਈਯਾ ॥ ताही के काज किधौ न्रिप वा; बसुदेव को कै सुत बोलि पठईया ॥ ਪੈ ਹਮਰੇ ਘਟ ਭਾਗਨ ਕੇ ਘਰਿ; ਭੀਤਰ ਪੈ ਨਹੀ ਸ੍ਯਾਮ ਰਹਈਯਾ ॥੭੯੫॥ पै हमरे घट भागन के घरि; भीतर पै नही स्याम रहईया ॥७९५॥ ਅਥ ਬ੍ਰਿਹ ਨਾਟਕ ਲਿਖਯਤੇ ॥ अथ ब्रिह नाटक लिखयते ॥ ਦੋਹਰਾ ॥ दोहरा ॥ ਰਥ ਊਪਰ ਮਹਾਰਾਜ ਗੇ; ਰਥਿ ਚੜਿ ਕੈ ਤਜਿ ਗ੍ਰੇਹ ॥ रथ ऊपर महाराज गे; रथि चड़ि कै तजि ग्रेह ॥ ਗੋਪਿਨ ਕਥਾ ਬ੍ਰਿਲਾਪ ਕੀ; ਭਈ ਸੰਤ ਸੁਨਿ ਲੇਹੁ ॥੭੯੬॥ गोपिन कथा ब्रिलाप की; भई संत सुनि लेहु ॥७९६॥ ਸਵੈਯਾ ॥ सवैया ॥ ਜਬ ਹੀ ਚਲਿਬੇ ਕੀ ਸੁਨੀ ਬਤੀਯਾ; ਤਬ ਗ੍ਵਾਰਨਿ ਨੈਨ ਤੇ ਨੀਰ ਢਰਿਯੋ ॥ जब ही चलिबे की सुनी बतीया; तब ग्वारनि नैन ते नीर ढरियो ॥ ਗਿਨਤੀ ਤਿਨ ਕੇ ਮਨ ਬੀਚ ਭਈ; ਮਨ ਕੋ ਸਭ ਆਨੰਦ ਦੂਰ ਕਰਿਯੋ ॥ गिनती तिन के मन बीच भई; मन को सभ आनंद दूर करियो ॥ ਜਿਤਨੋ ਤਿਨ ਮੈ ਰਸ ਜੋਬਨ ਥੋ; ਦੁਖ ਕੀ ਸੋਈ ਈਧਨ ਮਾਹਿ ਜਰਿਯੋ ॥ जितनो तिन मै रस जोबन थो; दुख की सोई ईधन माहि जरियो ॥ ਤਿਨ ਤੇ ਨਹੀ ਬੋਲਿਯੋ ਜਾਤ ਕਛੂ; ਮਨ ਕਾਨ੍ਹ ਕੀ ਪ੍ਰੀਤਿ ਕੇ ਸੰਗ ਜਰਿਯੋ ॥੭੯੭॥ तिन ते नही बोलियो जात कछू; मन कान्ह की प्रीति के संग जरियो ॥७९७॥ ਜਾ ਸੰਗਿ ਗਾਵਤ ਥੀ ਮਿਲਿ ਗੀਤ; ਕਰੈ ਮਿਲਿ ਕੈ ਜਿਹ ਸੰਗਿ ਅਖਾਰੇ ॥ जा संगि गावत थी मिलि गीत; करै मिलि कै जिह संगि अखारे ॥ ਜਾ ਹਿਤ ਲੋਗਨ ਹਾਸ ਸਹਿਯੋ; ਤਿਹ ਸੰਗਿ ਫਿਰੈ ਨਹਿ ਸੰਕ ਬਿਚਾਰੇ ॥ जा हित लोगन हास सहियो; तिह संगि फिरै नहि संक बिचारे ॥ ਜਾ ਹਮਰੋ ਅਤਿ ਹੀ ਹਿਤ ਕੈ ਲਰਿ; ਆਪ ਬਲੀ ਤਿਨਿ ਦੈਤ ਪਛਾਰੇ ॥ जा हमरो अति ही हित कै लरि; आप बली तिनि दैत पछारे ॥ ਸੋ ਤਜਿ ਕੈ ਬ੍ਰਿਜ ਮੰਡਲ ਕਉ; ਸਜਨੀ ! ਮਥੁਰਾ ਹੂੰ ਕੀ ਓਰਿ ਪਧਾਰੇ ॥੭੯੮॥ सो तजि कै ब्रिज मंडल कउ; सजनी ! मथुरा हूं की ओरि पधारे ॥७९८॥ ਜਾਹੀ ਕੇ ਸੰਗਿ ਸੁਨੋ ਸਜਨੀ ! ਹਮਰੋ ਜਮਨਾ ਤਟਿ ਨੇਹੁ ਭਯੋ ਹੈ ॥ जाही के संगि सुनो सजनी ! हमरो जमना तटि नेहु भयो है ॥ ਤਾਹੀ ਕੇ ਬੀਚ ਰਹਿਯੋ ਗਡ ਕੈ; ਤਿਹ ਤੇ ਨਹੀ ਛੂਟਨ ਨੈਕੁ ਗਯੋ ਹੈ ॥ ताही के बीच रहियो गड कै; तिह ते नही छूटन नैकु गयो है ॥ ਤਾ ਚਲਬੇ ਕੀ ਸੁਨੀ ਬਤੀਯਾ; ਅਤਿ ਹੀ ਮਨ ਭੀਤਰ ਸੋਕ ਛਯੋ ਹੈ ॥ ता चलबे की सुनी बतीया; अति ही मन भीतर सोक छयो है ॥ ਸੋ ਸੁਨੀਯੈ ਸਜਨੀ ! ਹਮ ਕਉ; ਤਜਿ ਕੈ ਬ੍ਰਿਜ ਕਉ, ਮਥਰਾ ਕੋ ਗਯੋ ਹੈ ॥੭੯੯॥ सो सुनीयै सजनी ! हम कउ; तजि कै ब्रिज कउ, मथरा को गयो है ॥७९९॥ |
Dasam Granth |