Page 508
ਘੇਰਿ ਦਸੋ ਦਿਸ ਤੇ ਹਰਿ ਕੌ; ਤਿਹ ਸ੍ਯਾਮ ਭਨੈ ਤਕਿ ਬਾਨ ਪ੍ਰਹਾਰੇ ॥
घेरि दसो दिस ते हरि कौ; तिह स्याम भनै तकि बान प्रहारे ॥
ਏਕ ਗਦਾ ਗਹਿ ਹਾਥਨ ਬੀਚ; ਭਿਰੇ ਮਨ ਕੋ ਫੁਨਿ ਤ੍ਰਾਸ ਨਿਵਾਰੇ ॥
एक गदा गहि हाथन बीच; भिरे मन को फुनि त्रास निवारे ॥
ਸੋ ਸਭ ਆਯੁਧ ਸ੍ਯਾਮ ਸਹਾਰ ਕੈ; ਜੋ ਅਪੁਨੇ ਰਿਸਿ ਸਸਤ੍ਰ ਸੰਭਾਰੇ ॥
सो सभ आयुध स्याम सहार कै; जो अपुने रिसि ससत्र स्मभारे ॥
ਸੂਰ ਨ ਕਾਹੂੰ ਕੋ ਛੋਰਤ ਭਯੋ; ਸਭ ਹੀ ਪੁਰਜੇ ਪੁਰਜੇ ਕਰਿ ਡਾਰੇ ॥੨੧੨੭॥
सूर न काहूं को छोरत भयो; सभ ही पुरजे पुरजे करि डारे ॥२१२७॥
ਸਵੈਯਾ ॥
सवैया ॥
ਸੈਨ ਨਿਹਾਰਿ ਹਨੀ ਅਗਨੀ; ਸੁਨਿ, ਸਾਤੋ ਊ ਭ੍ਰਾਤਰ ਕ੍ਰੋਧਿ ਭਰੇ ॥
सैन निहारि हनी अगनी; सुनि, सातो ऊ भ्रातर क्रोधि भरे ॥
ਘਨਿ ਸ੍ਯਾਮ ਜੂ ਪੈ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਭਨੈ; ਸਭ ਸਸਤ੍ਰਨ ਲੈ ਕਿਲਕਾਰਿ ਪਰੇ ॥
घनि स्याम जू पै कबि स्याम भनै; सभ ससत्रन लै किलकारि परे ॥
ਚਹੂੰ ਓਰ ਤੇ ਘੇਰਤ ਭੇ ਹਰਿ ਕੋ; ਅਪਨੇ ਮਨ ਮੈ ਨ ਰਤੀ ਕੁ ਡਰੇ ॥
चहूं ओर ते घेरत भे हरि को; अपने मन मै न रती कु डरे ॥
ਤਬ ਲਉ ਜਬ ਲਉ ਜਦੁਬੀਰ ਸਰਾਸਨ; ਲੈ ਨਹੀ ਖੰਡਨ ਖੰਡ ਕਰੇ ॥੨੧੨੮॥
तब लउ जब लउ जदुबीर सरासन; लै नही खंडन खंड करे ॥२१२८॥
ਦੋਹਰਾ ॥
दोहरा ॥
ਤਬ ਕਰਿ ਸਾਰਿੰਗ ਸ੍ਯਾਮ ਲੈ; ਅਤਿ ਚਿਤਿ ਕ੍ਰੋਧ ਬਢਾਇ ॥
तब करि सारिंग स्याम लै; अति चिति क्रोध बढाइ ॥
ਪੀਟਿ ਸਤ੍ਰ ਭਯਨ ਸਹਿਤ; ਜਮਪੁਰਿ ਦਯੋ ਪਠਾਇ ॥੨੧੨੯॥
पीटि सत्र भयन सहित; जमपुरि दयो पठाइ ॥२१२९॥
ਸਵੈਯਾ ॥
सवैया ॥
ਭੂਅ ਬਾਲਕ ਤੋ ਇਹ ਭਾਂਤਿ ਸੁਨਿਯੋ; ਮੁਰ ਬੀਰ ਸੁਪੁਤ੍ਰ ਮੁਰਾਰਿ ਖਪਾਯੋ ॥
भूअ बालक तो इह भांति सुनियो; मुर बीर सुपुत्र मुरारि खपायो ॥
ਅਉਰ ਜਿਤੋ ਦਲ ਗਯੋ, ਤਿਨ ਸੋ; ਸੁ ਸੋਊ ਛਿਨ ਮੈ ਜਮ ਲੋਕ ਪਠਾਯੋ ॥
अउर जितो दल गयो, तिन सो; सु सोऊ छिन मै जम लोक पठायो ॥
ਯਾ ਸੰਗਿ ਜੂਝ ਕੀ ਲਾਇਕ ਹਉ ਹੀ ਹੌਂ; ਯੌ ਕਹਿ ਕੈ ਚਿਤਿ ਕ੍ਰੋਧ ਬਢਾਯੋ ॥
या संगि जूझ की लाइक हउ ही हौं; यौ कहि कै चिति क्रोध बढायो ॥
ਸੈਨ ਬੁਲਾਇ ਸਭੈ ਅਪੁਨੀ; ਜਦੁਬੀਰ ਸੋ ਕਾਰਨ ਜੁਧ ਕੋ ਧਾਯੋ ॥੨੧੩੦॥
सैन बुलाइ सभै अपुनी; जदुबीर सो कारन जुध को धायो ॥२१३०॥
ਜਬ ਭੂਮਿ ਕੋ ਬਾਰਕ ਜੁਧ ਕੇ ਕਾਜ; ਚੜਿਯੋ ਤਬ ਕਉਚ ਸੁ ਸੂਰਨ ਸਾਜੇ ॥
जब भूमि को बारक जुध के काज; चड़ियो तब कउच सु सूरन साजे ॥
ਆਯੁਧ ਅਉਰ ਸੰਭਾਰ ਸਭੈ; ਅਰਿ ਘੇਰਿ ਲਯੋ ਬ੍ਰਿਜ ਨਾਇਕ ਗਾਜੇ ॥
आयुध अउर स्मभार सभै; अरि घेरि लयो ब्रिज नाइक गाजे ॥
ਮਾਨਹੁ ਕਾਲ ਪ੍ਰਲੈ ਦਿਨ ਕੋ; ਪ੍ਰਗਟਿਯੋ, ਘਨ ਹੀ ਇਹ ਭਾਂਤਿ ਬਿਰਾਜੇ ॥
मानहु काल प्रलै दिन को; प्रगटियो, घन ही इह भांति बिराजे ॥
ਮਾਨਹੁ ਅੰਤਕ ਕੇ ਪੁਰ ਮੈ; ਭਟਵਾ ਨਹਿ, ਬਾਜਤ ਹੈ ਜਨੁ ਬਾਜੇ ॥੨੧੩੧॥
मानहु अंतक के पुर मै; भटवा नहि, बाजत है जनु बाजे ॥२१३१॥
ਅਰਿ ਸੈਨ ਜਬੈ ਘਨ ਜਿਉ ਉਮਡਿਓ; ਪੁਨਿ ਸ੍ਰੀ ਬ੍ਰਿਜਨਾਥ ਚਿਤੈ ਚਿਤਿ ਜਾਨਿਯੋ ॥
अरि सैन जबै घन जिउ उमडिओ; पुनि स्री ब्रिजनाथ चितै चिति जानियो ॥
ਅਉਰ ਭੂਮਾਸੁਰ ਭੂਮ ਕੋ ਬਾਰਕ; ਭੂਪਤਿ ਹੈ ਇਨ ਕਉ ਪਹਿਚਾਨਿਯੋ ॥
अउर भूमासुर भूम को बारक; भूपति है इन कउ पहिचानियो ॥
ਮਾਨਹੁ ਅੰਤ ਸਮੈ ਨਿਧਿ ਨੀਰ ਹੀ; ਹੈ ਉਮਡਿਯੋ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਬਖਾਨਿਯੋ ॥
मानहु अंत समै निधि नीर ही; है उमडियो कबि स्याम बखानियो ॥
ਸ੍ਯਾਮ ਜੂ ਹੇਰਿ ਤਿਨੇ ਅਪਨੇ ਚਿਤ; ਭੀਤਰ, ਨੈਕੁ ਨਹੀ ਡਰੁ ਮਾਨਿਯੋ ॥੨੧੩੨॥
स्याम जू हेरि तिने अपने चित; भीतर, नैकु नही डरु मानियो ॥२१३२॥
ਅਰਿ ਪੁੰਜ ਗਇੰਦਨ ਮੈ ਧਨੁ ਤਾਹਿ; ਲਸੈ ਸਭ ਹੀ ਜਿਹ ਲੋਕ ਫਟਾ ॥
अरि पुंज गइंदन मै धनु ताहि; लसै सभ ही जिह लोक फटा ॥
ਬਕ ਕੋ ਜਿਨਿ ਕੋਪ ਬਿਨਾਸ ਕੀਆ; ਮੁਰ ਕੋ ਛਿਨ ਮੈ ਜਿਹ ਮੁੰਡ ਕਟਾ ॥
बक को जिनि कोप बिनास कीआ; मुर को छिन मै जिह मुंड कटा ॥
ਮਦ ਮਤਿ ਕਰੀ ਦਲ ਆਵਤ ਯੌ; ਜਿਮ ਜੋਰ ਕੈ ਆਵਤ ਮੇਘ ਘਟਾ ॥
मद मति करी दल आवत यौ; जिम जोर कै आवत मेघ घटा ॥
ਤਿਨ ਮੈ ਧਨੁ ਸ੍ਯਾਮ ਕੀ ਯੌ ਚਮਕੈ; ਜਿਮ ਅਭ੍ਰਨ ਭੀਤਰ ਬਿਜੁ ਛਟਾ ॥੨੧੩੩॥
तिन मै धनु स्याम की यौ चमकै; जिम अभ्रन भीतर बिजु छटा ॥२१३३॥
|