ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
Page 1265 ਸ੍ਰੀ ਰਸ ਤਿਲਕ ਦੇਇ ਤਿਹ ਦਾਰਾ ॥ स्री रस तिलक देइ तिह दारा ॥ ਚੰਦ੍ਰ ਲਿਯੋ ਜਾ ਤੇ ਉਜਿਯਾਰਾ ॥ चंद्र लियो जा ते उजियारा ॥ ਸਾਮੁੰਦ੍ਰਕ ਲਛਨ ਤਾ ਮੈ ਸਬਿ ॥ सामुंद्रक लछन ता मै सबि ॥ ਛਬਿ ਉਚਾਰ ਤਿਹ ਸਕੈ ਕਵਨ ਕਬਿ? ॥੨॥ छबि उचार तिह सकै कवन कबि? ॥२॥ ਤਹ ਇਕ ਹੁਤੋ ਸਾਹ ਕੋ ਪੂਤਾ ॥ तह इक हुतो साह को पूता ॥ ਭੂਤਲ ਕੋ ਜਾਨੁਕ ਪੁਰਹੂਤਾ ॥ भूतल को जानुक पुरहूता ॥ ਅਧਿਕ ਤਰੁਨ ਕੋ ਤੇਜ ਬਿਰਾਜੈ ॥ अधिक तरुन को तेज बिराजै ॥ ਨਰੀ ਨਾਗਨੀ ਕੋ ਮਨ ਲਾਜੈ ॥੩॥ नरी नागनी को मन लाजै ॥३॥ ਜਬ ਰਾਨੀ ਤਿਹ ਪ੍ਰਭਾ ਨਿਹਾਰੀ ॥ जब रानी तिह प्रभा निहारी ॥ ਤਬ ਤੇ ਭਈ ਅਧਿਕ ਮਤਵਾਰੀ ॥ तब ते भई अधिक मतवारी ॥ ਨਿਰਖਿ ਮਿਤ੍ਰ ਕੇ ਨੈਨ ਬਿਕਾਨੀ ॥ निरखि मित्र के नैन बिकानी ॥ ਤਬ ਹੀ ਤੇ ਹ੍ਵੈ ਗਈ ਦਿਵਾਨੀ ॥੪॥ तब ही ते ह्वै गई दिवानी ॥४॥ ਤਬ ਤਿਹ ਬੋਲਿ ਲੀਯੋ ਅਪਨੇ ਘਰ ॥ तब तिह बोलि लीयो अपने घर ॥ ਕਾਮ ਕੇਲ ਕੀਨਾ ਅਤਿ ਰੁਚਿ ਕਰਿ ॥ काम केल कीना अति रुचि करि ॥ ਭਾਂਤਿ ਭਾਂਤਿ ਤਿਹ ਗਰੇ ਲਗਾਯੋ ॥ भांति भांति तिह गरे लगायो ॥ ਅਬਲਾ ਅਧਿਕ ਹ੍ਰਿਦੈ ਸੁਖੁ ਪਾਯੋ ॥੫॥ अबला अधिक ह्रिदै सुखु पायो ॥५॥ ਤਬ ਲਗ ਆਇ ਨ੍ਰਿਪਤਿ ਤਹ ਗਯੋ ॥ तब लग आइ न्रिपति तह गयो ॥ ਤਤਛਿਨ ਡਾਰਿ ਮਹਲ ਤੇ ਦਯੋ ॥ ततछिन डारि महल ते दयो ॥ ਮਰਿ ਗਯੋ ਨ੍ਰਿਪਤਿ ਨ ਭੇਦ ਬਿਚਾਰਾ ॥ मरि गयो न्रिपति न भेद बिचारा ॥ ਜੋ ਜਨ ਅਰਧ ਉਰਧ ਤੇ ਪਾਰਾ ॥੬॥ जो जन अरध उरध ते पारा ॥६॥ ਆਪ ਰੋਤ ਇਹ ਭਾਂਤਿ ਉਚਾਰਾ ॥ आप रोत इह भांति उचारा ॥ ਦੇਵ ਪਕਰਿ ਕਰਿ ਨ੍ਰਿਪਤਿ ਪਛਾਰਾ ॥ देव पकरि करि न्रिपति पछारा ॥ ਮੋਰੇ ਸਾਥ ਕਿਯੋ ਥੋ ਸੰਗਾ ॥ मोरे साथ कियो थो संगा ॥ ਤਾ ਤੇ ਭਯੋ ਅਪਵਿਤ੍ਰ ਸ੍ਰਬੰਗਾ ॥੭॥ ता ते भयो अपवित्र स्रबंगा ॥७॥ ਦੋਹਰਾ ॥ दोहरा ॥ ਇਹ ਛਲ ਜਾਰ ਨਿਕਾਰਿਯੋ; ਨਿਜੁ ਨਾਇਕਹਿ ਸੰਘਾਰਿ ॥ इह छल जार निकारियो; निजु नाइकहि संघारि ॥ ਭੇਦ ਅਭੇਦ ਮੂਰਖ ਕਿਛੂ; ਸਕਾ ਨ ਨੈਕ ਬਿਚਾਰਿ ॥੮॥ भेद अभेद मूरख किछू; सका न नैक बिचारि ॥८॥ ਨਿਜੁ ਨਾਇਕ ਕੌ ਮਹਲ ਤੇ; ਤਿਹ ਹਿਤ ਦਿਯੋ ਗਿਰਾਇ ॥ निजु नाइक कौ महल ते; तिह हित दियो गिराइ ॥ ਯਾਰ ਬਚਾਯੋ ਆਪਨੋ; ਨੈਕ ਨ ਰਹੀ ਲਜਾਇ ॥੯॥ यार बचायो आपनो; नैक न रही लजाइ ॥९॥ ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਚਰਿਤ੍ਰ ਪਖ੍ਯਾਨੇ ਤ੍ਰਿਯਾ ਚਰਿਤ੍ਰੇ ਮੰਤ੍ਰੀ ਭੂਪ ਸੰਬਾਦੇ ਤੀਨ ਸੌ ਦਸ ਚਰਿਤ੍ਰ ਸਮਾਪਤਮ ਸਤੁ ਸੁਭਮ ਸਤੁ ॥੩੧੦॥੫੯੨੧॥ਅਫਜੂੰ॥ इति स्री चरित्र पख्याने त्रिया चरित्रे मंत्री भूप स्मबादे तीन सौ दस चरित्र समापतम सतु सुभम सतु ॥३१०॥५९२१॥अफजूं॥ ਚੌਪਈ ॥ चौपई ॥ ਬਿਰਹ ਸੈਨ ਇਕ ਨ੍ਰਿਪਤਿ ਸੁਜਾਨਾ ॥ बिरह सैन इक न्रिपति सुजाना ॥ ਮਾਨਤ ਆਨਿ ਦੇਸ ਜਿਹ ਨਾਨਾ ॥ मानत आनि देस जिह नाना ॥ ਬਿਰਹ ਮੰਜਰੀ ਤਾ ਕੀ ਰਾਨੀ ॥ बिरह मंजरी ता की रानी ॥ ਸੁੰਦਰਿ ਭਵਨ ਚਤ੍ਰਦਸ ਜਾਨੀ ॥੧॥ सुंदरि भवन चत्रदस जानी ॥१॥ ਤਾ ਕੈ ਧਾਮ ਏਕ ਸੁਤ ਭਯੋ ॥ ता कै धाम एक सुत भयो ॥ ਜਾਨਕ ਰਵਿ ਦੁਤਿਯੋ ਪ੍ਰਗਟਯੋ ॥ जानक रवि दुतियो प्रगटयो ॥ ਸੁੰਦਰਿਤਾ ਤਿਹ ਕਹੀ ਨ ਆਵੈ ॥ सुंदरिता तिह कही न आवै ॥ ਨਿਰਖਤ ਪਲਕ ਨ ਜੋਰੀ ਜਾਵੈ ॥੨॥ निरखत पलक न जोरी जावै ॥२॥ ਤਹ ਇਕ ਤਰਨਿ ਸਾਹ ਕੀ ਜਾਈ ॥ तह इक तरनि साह की जाई ॥ ਜਾ ਕੀ ਛਬਿ ਨਹਿ ਜਾਤ ਬਤਾਈ ॥ जा की छबि नहि जात बताई ॥ ਕੈ ਸਸਿ ਤੇ ਰੋਹਨਿ ਇਹ ਜਈ ॥ कै ससि ते रोहनि इह जई ॥ ਆਗੇ ਹ੍ਵੈ ਹੈ ਨ ਪਾਛੇ ਭਈ ॥੩॥ आगे ह्वै है न पाछे भई ॥३॥ ਰਾਜ ਕੁਅਰ ਜਬ ਤਵਨ ਨਿਹਾਰਿਯੋ ॥ राज कुअर जब तवन निहारियो ॥ ਮਦਨ ਬਾਨ ਤਨ ਤਾਹਿ ਪ੍ਰਹਾਰਿਯੋ ॥ मदन बान तन ताहि प्रहारियो ॥ ਲਗੀ ਅਟਕਿ ਸੁਧਿ ਬੁਧਿ ਛੁਟ ਗਈ ॥ लगी अटकि सुधि बुधि छुट गई ॥ ਤਬਹਿ ਤਰੁਨਿ ਮਤਵਾਰੀ ਭਈ ॥੪॥ तबहि तरुनि मतवारी भई ॥४॥ ਭਾਂਤਿ ਭਾਂਤਿ ਤਨ ਦਰਬੁ ਲੁਟਾਈ ॥ भांति भांति तन दरबु लुटाई ॥ ਅਧਿਕ ਸਖਿਨ ਕਹ ਰਹੀ ਪਠਾਈ ॥ अधिक सखिन कह रही पठाई ॥ ਰਾਜ ਕੁਅਰ ਕ੍ਯੋਹੂੰ ਨਹਿ ਆਏ ॥ राज कुअर क्योहूं नहि आए ॥ ਤਾ ਸੌ ਕਰੇ ਨ ਮਨ ਕੇ ਭਾਏ ॥੫॥ ता सौ करे न मन के भाए ॥५॥ |
Dasam Granth |