Page 1385
ਕਹੂੰ ਡਾਕਨੀ ਸ੍ਰੋਨਤ ਪੀਯੈ ॥
कहूं डाकनी स्रोनत पीयै ॥
ਝਾਕਨਿ ਕਹੂੰ ਮਾਸ ਭਖਿ ਜੀਯੈ ॥
झाकनि कहूं मास भखि जीयै ॥
ਕਾਕਨਿ ਕਹੂੰ ਫਿਰੈ ਕਹਕਾਤੀ ॥
काकनि कहूं फिरै कहकाती ॥
ਪ੍ਰੇਤ ਪਿਸਾਚਨ ਡੋਲਤ ਮਾਤੀ ॥੩੫੪॥
प्रेत पिसाचन डोलत माती ॥३५४॥
ਹਸਤ ਫਿਰਤ ਪ੍ਰੇਤਨ ਕੀ ਦਾਰਾ ॥
हसत फिरत प्रेतन की दारा ॥
ਡਾਕਨਿ ਕਹੂੰ ਬਜਾਵਤ ਤਾਰਾ ॥
डाकनि कहूं बजावत तारा ॥
ਜੋਗਿਨ ਫਿਰੈ ਕਹੂੰ ਮੁਸਕਾਤੀ ॥
जोगिन फिरै कहूं मुसकाती ॥
ਭੂਤਨ ਕੀ ਇਸਤ੍ਰੀ ਮਦ ਮਾਤੀ ॥੩੫੫॥
भूतन की इसत्री मद माती ॥३५५॥
ਫਿਰਤ ਡਕਾਰ ਕਹੂੰ ਰਨ ਡਾਕਨਿ ॥
फिरत डकार कहूं रन डाकनि ॥
ਮਾਸ ਅਹਾਰ ਕਰਤ ਕਹੂੰ ਝਾਕਨਿ ॥
मास अहार करत कहूं झाकनि ॥
ਪ੍ਰੇਤ ਪਿਸਾਚ ਹਸੇ ਕਿਲਕਾਰੈ ॥
प्रेत पिसाच हसे किलकारै ॥
ਕਹੂੰ ਮਸਾਨ ਕਿਲਕਟੀ ਮਾਰੈ ॥੩੫੬॥
कहूं मसान किलकटी मारै ॥३५६॥
ਕਢੈ ਦੈਤ ਰਨ ਦਾਤ ਬਿਹਾਰਤ ॥
कढै दैत रन दात बिहारत ॥
ਭੂਤ ਪ੍ਰੇਤ ਤਾਲੀ ਕਹ ਮਾਰਤ ॥
भूत प्रेत ताली कह मारत ॥
ਉਲਕਾ ਪਾਤ ਹੋਤ ਆਕਾਸਾ ॥
उलका पात होत आकासा ॥
ਅਸੁਰ ਸੈਨ ਇਹ ਬਿਧਿ ਭਯੋ ਨਾਸਾ ॥੩੫੭॥
असुर सैन इह बिधि भयो नासा ॥३५७॥
ਬਹਤ ਅਮਿਤ ਰਨ ਪਵਨ ਪ੍ਰਚੰਡਾ ॥
बहत अमित रन पवन प्रचंडा ॥
ਦਿਖਿਯਤ ਪਰੇ ਸੁਭਟ ਖੰਡ ਖੰਡਾ ॥
दिखियत परे सुभट खंड खंडा ॥
ਕਾਕਨਿ ਕੁਹਕਿ ਮਾਨਵਤਿ ਤਾਤੀ ॥
काकनि कुहकि मानवति ताती ॥
ਫਾਗੁਨ ਜਾਨੁ ਕੋਕਿਲਾ ਮਾਤੀ ॥੩੫੮॥
फागुन जानु कोकिला माती ॥३५८॥
ਇਹ ਬਿਧਿ ਸ੍ਰੋਨ ਕੁੰਡਿ ਭਰਿ ਗਯੋ ॥
इह बिधि स्रोन कुंडि भरि गयो ॥
ਦੂਸਰ ਮਾਨਸਰੋਵਰ ਭਯੋ ॥
दूसर मानसरोवर भयो ॥
ਸੇਤ ਛਤ੍ਰੁ ਤਹ ਹੰਸ ਬਿਰਾਜੈ ॥
सेत छत्रु तह हंस बिराजै ॥
ਅਨਤ ਸਾਜ ਜਲ ਜਿਯ ਸੇ ਰਾਜੈ ॥੩੫੯॥
अनत साज जल जिय से राजै ॥३५९॥
ਟੂਕ ਟੂਕ ਦੰਤੀ ਕਹੂੰ ਭਏ ॥
टूक टूक दंती कहूं भए ॥
ਤਿਲ ਤਿਲ ਪ੍ਰਾਇ ਸੁਭਟ ਹ੍ਵੈ ਗਏ ॥
तिल तिल प्राइ सुभट ह्वै गए ॥
ਸ੍ਰੋਨਤ ਧਾਰਿ ਬਹੀ ਇਕ ਬਾਰਾ ॥
स्रोनत धारि बही इक बारा ॥
ਭਈ ਧੂਰਿ ਰਨ ਕੀ ਸਭ ਗਾਰਾ ॥੩੬੦॥
भई धूरि रन की सभ गारा ॥३६०॥
ਨੇਜਬਾਜ ਬਹੁ ਬੀਰ ਸੰਘਾਰੇ ॥
नेजबाज बहु बीर संघारे ॥
ਪ੍ਰੋਏ ਬਰਾ ਸੀਖ ਭਟਿਯਾਰੇ ॥
प्रोए बरा सीख भटियारे ॥
ਟੂਕ ਟੂਕ ਭਟ ਰਨ ਹ੍ਵੈ ਰਹੇ ॥
टूक टूक भट रन ह्वै रहे ॥
ਜਿਨ ਕੇ ਘਾਵ ਸਰੋਹਿਨ ਬਹੇ ॥੩੬੧॥
जिन के घाव सरोहिन बहे ॥३६१॥
ਇਹ ਬਿਧਿ ਅਮਿਤ ਕੋਪ ਕਰਿ ਕਾਲਾ ॥
इह बिधि अमित कोप करि काला ॥
ਕਾਢਤ ਭਯੋ ਦਾਤ ਬਿਕਰਾਲਾ ॥
काढत भयो दात बिकराला ॥
ਛਿਪ੍ਰ ਹਨੇ ਛਿਨ ਮਾਝ ਛਤ੍ਰਾਲੇ ॥
छिप्र हने छिन माझ छत्राले ॥
ਸੂਰਬੀਰ ਬਲਵਾਨ ਮੁਛਾਲੇ ॥੩੬੨॥
सूरबीर बलवान मुछाले ॥३६२॥
ਦੁਹੂੰ ਅਧਿਕ ਰਨ ਕਿਯੋ ਅਪਾਰਾ ॥
दुहूं अधिक रन कियो अपारा ॥
ਦਾਨਵ ਮਰਤ ਭਯੋ ਨਹਿ ਮਾਰਾ ॥
दानव मरत भयो नहि मारा ॥
ਤਬ ਅਸਿਧੁਜ ਅਸ ਮੰਤ੍ਰ ਬਿਚਾਰੋ ॥
तब असिधुज अस मंत्र बिचारो ॥
ਜਿਹ ਬਿਧਿ ਤੇ ਦਾਨਵਹਿ ਸੰਘਾਰੋ ॥੩੬੩॥
जिह बिधि ते दानवहि संघारो ॥३६३॥
ਸਰਬਾਕਰਖਨ ਕਿਯ ਅਸਿਧੁਜ ਜਬ ॥
सरबाकरखन किय असिधुज जब ॥
ਉਪਜਤ ਤੇ ਰਹਿ ਗਏ ਅਸੁਰ ਤਬ ॥
उपजत ते रहि गए असुर तब ॥
ਆਗ੍ਯਾ ਬਹੁਰਿ ਕਾਲਿ ਕਹ ਦਈ ॥
आग्या बहुरि कालि कह दई ॥
ਸਤ੍ਰੁ ਸੈਨ ਭਛਨ ਕਰਿ ਗਈ ॥੩੬੪॥
सत्रु सैन भछन करि गई ॥३६४॥
ਏਕੈ ਅਸੁਰ ਤਬੈ ਰਹਿ ਗਯੋ ॥
एकै असुर तबै रहि गयो ॥
ਤ੍ਰਾਸਿਤ ਅਧਿਕ ਚਿਤ ਮਹਿ ਭਯੋ ॥
त्रासित अधिक चित महि भयो ॥
ਹਾਇ ਹਾਇ ਕਸ ਕਰੌ ਉਪਾਵਾ? ॥
हाइ हाइ कस करौ उपावा? ॥
ਅਸ ਕੋਈ ਚਲਤ ਨੇ ਮੇਰਾ ਦਾਵਾ ॥੩੬੫॥
अस कोई चलत ने मेरा दावा ॥३६५॥
ਦੋਹਰਾ ॥
दोहरा ॥
ਮਹਾ ਕਾਲ ਕੀ ਸਰਨਿ ਜੇ; ਪਰੇ ਸੁ ਲਏ ਬਚਾਇ ॥
महा काल की सरनि जे; परे सु लए बचाइ ॥
ਔਰ ਨ ਉਪਜਾ ਦੂਸਰ ਜਗ; ਭਛਿਯੋ ਸਭੈ ਬਨਾਇ ॥੩੬੬॥
और न उपजा दूसर जग; भछियो सभै बनाइ ॥३६६॥
ਜੋ ਪੂਜਾ ਅਸਿਕੇਤੁ ਕੀ; ਨਿਤ ਪ੍ਰਤਿ ਕਰੈ ਬਨਾਇ ॥
जो पूजा असिकेतु की; नित प्रति करै बनाइ ॥
ਤਿਨ ਪਰ ਅਪਨੋ ਹਾਥ ਦੈ; ਅਸਿਧੁਜ ਲੇਤ ਬਚਾਇ ॥੩੬੭॥
तिन पर अपनो हाथ दै; असिधुज लेत बचाइ ॥३६७॥
ਚੌਪਈ ॥
चौपई ॥
ਦੁਸਟ ਦੈਤ ਕਛੁ ਬਾਤ ਨ ਜਾਨੀ ॥
दुसट दैत कछु बात न जानी ॥
ਮਹਾ ਕਾਲ ਤਨ ਪੁਨਿ ਰਿਸਿ ਠਾਨੀ ॥
महा काल तन पुनि रिसि ठानी ॥
ਬਲ ਅਪਬਲ ਅਪਨੋ ਨ ਬਿਚਾਰਾ ॥
बल अपबल अपनो न बिचारा ॥
ਗਰਬ ਠਾਨਿ ਜਿਯ ਬਹੁਰਿ ਹੰਕਾਰਾ ॥੩੬੮॥
गरब ठानि जिय बहुरि हंकारा ॥३६८॥
|